حکمت...

خدایا به حکمتت یقین دارم

در مقابل تو چون کودک یک ساله ای هستم که هنوز گرمای آتش را تجربه نکرده

طاول ها آزارش نداده اند و سوزش پوستش خواب شب را از چشمانش نربوده است

شعله های درخشان آتش چشمانش را خیره کرده و در سرش سودای لمس آن را دارد

اما مادرش میداند این همه درخشندگی از دور زیباست میداند اگر کودکش را رها کند

از آن همه زیبایی جز رنج نصیب کودکش نخواهد شد

خدایا یقین دارم که آتش های زندگیم را دور از دسترسم نگه میداری چون طاول هایی را که من تجربه نکرده ام تو پیشاپیش در سطح پوستم دیده ای

خدایا خیرگی چشمانم را به نور وجود تو میسپارم نه شعله های گذرای زندگی و میدانم از همین نور وجودت نصیبم میکنی

نوری که به جای آزار آرامش و به جای طاول نوازش تقدیمم میکند حتی اگر همان آتشی باشد که همه را میسوزاند

خدایا به حکمتت یقین دارم...