من عاشقم...

هی فلانی که فکر میکنی من غرورم را شکسته ام

فکر میکنی خودم را کوچک میکنم و بی ارزش

بدان من هم روزگاری مانند تو مغرور بودمو کوچک 

بدان روزگاری نمیدانستم غرور نیست که انسان را بزرگ میکند عشق است

بلد نبودم احساسی را که در دلم بود بر زبان بیاورم

چون کمالی به اسم عشق در وجودم نداشتم

غرور جاذبه می آورد درست اما انتهای این جاذبه تنفر است 

این عشق است که از تو تصویری ثبت میکند بر تن دنیا

 این عشق است که روزی آهی بر از دست دادنش از اعماق وجود معشوقت بر می خیزاند

هی فلانی من میخواهم کوچک باشمو عاشق

کوچکی در نگاه توست در نگاه تویی که تا کمال فرسنگ ها راه داری و همچنان به خار مغیلانت چسبیده ای

من تا وقتی هستم و تا وقتی عشق در وجودم پرسه میزند فریاد میزنم و میگویم عاشقم 

آری عاشقم اگر میخواهید مرا به جرم همین عشق دار بزنید 

اگر میخواهید به جرم همین عشق دارو ندارم را بگیرید

اما فلانی من با تمام غرورم مقابل تو می ایستم مقابل تویی که به خود اجازه میدهی به عشق من به چشم ترحم نگاه کنی

تویی که در گنداب غرورت مینشینی و به من میگویی دخترک بیچاره...

هی فلانی من حتی تو را هم دوست دارم چون عشق من از جنس خداست و گرچه تو نمیدانی اما من میگویم که عشق خدا مرز نمیشناسد

نمیتوانید نمیتوانید مرا مجبور کنید که حتی یک بار به دروغ اعتراف کنم که عاشق نیستم

هزاران بار فریاد میزنم تا طنین صدایم آسمان و زمین را به لرزه در آورد من عاشقم...