تنهایی من و خدا

خدایا تنهام تنها با تو چقدر زیبا کنارم مینشینی

با من چای مینوشی تلخی چای را با عسل لبخندت شیرین میکنی

برایت نه چهره ام مهم است نه لباسم نه جایی که با من نشسته ای گویا فقط درونم را میبینی

اما نه آن هم برایت مهم نیست چون حتی درونم هم زیبا نیست

چشم هایم را میبندم و دست هایم را در میان گرمای دستانت حس میکنم

چقدر نزدیکی و من چقدر دورم

در حضورت دیگر نه افسوسی از گذشته دارم و نه دلهره ای از آینده زمان در حال متوقف میشود

و من در حال تو رها...

برای تمام پرسش هایم تنها یک پاسخ دارم *خدا* 

و چه پاسخی مطمئن تر از تو

با خود میگویم هیچ چیز در این دنیا مطلق نیست جز تو و حالا خود را در آغوش تو میبینم 

آغوشی که هر غیرممکنی را ممکن میکند و هر خیری را بله و هر اشکی را لبخند

خودم را بیشتر به تو میچسبانم و تو میگویی آیا خدا برای بنده اش کافی نیست؟؟؟؟؟